… op zijn zachtst gezegd de vreemdste in jaren. Eentje waar we lang naar uitkeken, die keihard deugd deed, maar die toch een wrange nasmaak had. Want ja, door Corona waren er wat beperkingen: we mochten ineens minder mensen zien en we gingen ook niet zomaar overal naartoe. Maar we hebben er wel van genoten!
Even was er een (niet geplande) blogpauze, maar ik ben er weer!
Ondertussen is de eerste week van mijn verlof voorbij, en ik heb vaak aan bloggen gedacht. Maar de energie was ver te zoeken, en het was vooral een week bekomen. Bekomen van enkele zware maanden waarin we thuiswerk moesten combineren met het zorgen voor en entertainen van onze kleuter. Want ik steek het niet onder stoelen of banken: ik vond het loodzwaar. Mijn verlof was dan ook meer dan welkom!
Begin juni kreeg ik een mailtje van Edith van De Hobbit. Ik citeer even:
Ik las ook jij aan het vechten om het evenwicht te vinden tussen mama-met-de-peuter-thuis zijn en telewerken. Onze Hobbit Fie zit in exact dezelfde situatie, en voor het eerste in mijn leven, ben ik nu écht blij dat de kinderen al groot zijn.
Het deed zo veel deugd om te horen dat we niet alleen waren. Nu, dat wist/weet ik ook wel, maar zo’n hart-onder-de-riem-mailtje deed extra deugd! Om mij wat extra moed te geven, vroegen ze mij of ik zin had om enkele nieuwe producten (o.a. tofu curry en tofu hazelnoot) uit te proberen. Zonder druk, zonder verwachtingen. Nieuwe producten proberen, dat vind ik geweldig, en ik ben al jarenlang fan van De Hobbit (ik ging er enkele jaren geleden ook al eens naartoe). En vooral dat ‘zonder druk’ vond ik fijn.
Een weekje later werd door één van de collega’s van Edith een gekoeld pakketje aan huis afgeleverd (zo fijn!), ik zette alles in de koelkast en de radartjes begonnen te draaien. Want zo werkt dat bij mij: creativiteit komt als er geen druk is.
Vorig jaar deelde ik een blogbericht over introvert zijn, vandaag schrijf ik over een ander persoonlijkheidskenmerk dat me nauw aan het hart ligt: hoogsensitiviteit.
Nog altijd vind ik het moeilijk en vreemd om labeltjes te plakken, maar als dingen zó herkenbaar zijn dat alle puzzelstukjes in mekaar vallen, dan kan zo’n labeltje alleen maar een steun zijn en rust brengen.
Tijdens mijn jeugd ben ik altijd een buitenbeentje geweest: ik zat heel vaak met mijn neus in de boeken, ik had een hekel aan (luide) familiefeesten, op kamp gaan vond ik vreselijk en ik was vrij emotioneel. Niet trunten waren woorden die ik vaak heb gehoord, en dat deed me nog verder in een hoekje kruipen.
Op kot gaan deed mij openbloeien, en leerde me meer contact zoeken met anderen. Maar toch voelde ik me anders.
Tijdens de laatste jaren van mijn hogere studies had ik een relatie met Maarten, die in Nederland woonde en toen in Noorwegen werkte. Hij was de persoon die mij dit boek in de handen stopte, omdat hij vond dat ik het toch maar eens moest lezen. Na het lezen van dat boek voelde ik me niet meer vreemd of anders, en leek het alsof alle puzzelstukjes in elkaar vielen. Ik vulde een zelftest in, en het resultaat was overduidelijk: ik ben hoogsensitief. Dat eindelijk weten heeft me veel rust gebracht.
De blog-a-thon van Céline enkele weken geleden gaf me een duwtje om wat meer aan mijn blog te werken, maar het viel helaas ook weer even stil. Er was (en is nog altijd) de zware combinatie thuiswerk-kleuter, en vorig weekend had ik grote plannen om op zondag voor mijn blog te schrijven maar toen was er een enorme migraine-aanval. Niét leuk.
Er zijn opnieuw plannen om op zondag voor de blog te schrijven, maar ik wil het weekend alvast inzetten met een luchtiger iets. De voorbije weken zag ik bij enkele bloggers een leuk stokje voorbij komen, met allemaal random vragen. Leuk om in te vullen, en ook leuk voor jullie om te lezen (ik lees zo’n dingen in elk geval wel graag bij anderen, dus ik hoop dat dat bij jullie ook zo is)!
Bijna eind april, dat wil zeggen dat 2020 al bijna voor een derde voorbij is. Say what?! Waar is die tijd naartoe eigenlijk?
Het inspiratielijstje op de april-blogpagina van mijn bullet journal / lijstjesschriftje deed mij eraan herinneren dat ik elk kwartaal een update wou delen over hoe het gaat met mijn 20 in 2020-lijstje.
Heel erg bewust ben ik nog niet met mijn lijstje bezig geweest. Want ja, er staat niet voor niks ‘dingen die ik WIL doen’ hé.
De eerste update deel ik vandaag met jullie. Bij een aantal puntjes is – mede door de Coronatoestanden – nog geen vooruitgang, maar voor andere kwam er ineens tijd of inspiratie naar boven.
Week vier van de lockdown door Corona ligt min of meer achter ons. Hier waren er veel ups en downs, maar ik schreef er nog niet eerder iets over. In mijn gigantische conceptberichtenvergaarbak vond ik een bericht terug met random cijfers (met dank aan Talitha voor de inspiratie!), en dit leek me een ideale insteek voor een nieuw blogbericht. Of blogberichtenreeks, als dit alles nog lang blijft duren…
2020 is aangebroken, en naar jaarlijkse gewoonte maken mensen goede voornemens of stellen ze doelen. Vaak te veel, of onrealistische. Vaak ook van ‘moeten’. Na mijn 30-voor-30-lijstje ben ik daarmee gestopt, en maak ik alleen nog lijstjes waarin moeten vervangen is door willen.
In 2019 maakte ik voor mezelf zo’n lijstje met 19 dingen die ik wou doen in 2019, maar ik publiceerde het hier niet. Ik deed heel veel in 2019, maar ook heel veel niet. Is dat erg? Natuurlijk niet!
Dit jaar deel ik mijn lijstje hier wel, om mezelf een beetje extra te motiveren een aantal van die leuke dingen écht te doen.
Mijn lijstje bevat geen doelen of verplichte goede voornemens, maar dingen die ik zelf graag wil doen, of dingen die ik belangrijk vind.
Moet alles afgevinkt worden? Helemaal niet!
Tijd vliegt, amai! 2019 is eigenlijk toch wel voorbij gevlogen, met de nodige ups en downs.
Hieronder een lijstje, net zoals in 2018, maar omdat het niet altijd schone schijn is, deel ik ook de mindere momenten van het afgelopen jaar.
2019 was het jaar waarin…
Zaterdag. De vakantie ligt al eventjes achter ons, want de eerste werkweek is alweer voorbij. Dit blogbericht had vorige week al moeten verschijnen, maar helaas was er – alweer – een migraineaanval. Het takenlijstje van afgelopen week was lang. Juliette logeerde een week bij pépé, dus er was geen peuter die in de weg zou lopen bij allerhande klusjes. Het lijstje bleef nagenoeg onaangeroerd, maar kijk, als het lijf roept moet je luisteren. Er is niks dat wegloopt!
In navolging van dat van vorig jaar, heb ik dit jaar opnieuw een vakantielijstje gemaakt.
Onze vakantie van 2019 was…
