Over dat het oké is om niet oké te zijn (*)

Het was niet de bedoeling dat er hier een tijdje niks zou verschijnen, en het was ook helemaal niet de bedoeling dat er twee berichten na elkaar met een negatievere ondertoon gedeeld zouden worden. Maar kijk, dit is mijn persoonlijke blog, en ik heb besloten hier eerlijk en open te zijn, en ook de niet zo roze kanten van het/mijn leven te delen. Want: kwetsbaarheid verbindt; dat heb ik na mijn vorige blogpost heel erg gemerkt.

fieke en de (uitgestelde) roze wolk

Al vier jaar staat dit bericht in mijn concepten, twijfelend of ik ‘m wel zou durven delen. Want er rust nog steeds een taboe op postnatale depressies. There, I’ve said it. Voor sommigen zal het tussen de lijnen wel duidelijk geweest zijn, maar mijn wolk was allesbehalve roze. Gelukkig was dat, net als vele andere tijdens de babytijd, een fase. Ondertussen is het van alle tinten roze met glitters en een gouden randje.

Mijn woord voor 2021

Afgelopen weekend deelde ik het eindoverzicht van het lijstje van de 20 dingen die ik wou doen in 2020. In die blogpost liet ik al vallen dat ik het in 2021 anders aan zou pakken, want op één of andere manier bezorgde het lijstje me net meer druk (ook al waren de dingen die erop stonden alleen maar leuke dingen). Het gevoel van moeten, en dan nog in zo’n raar jaar, daar werd ik niet zo gelukkig van. De afgelopen weken en maanden ben ik meermaals op mijn grenzen gebotst, en dat was niet zo fijn.

Daarom besloot ik eind 2020 om geen doelenlijstje voor 2021 op te stellen, maar me te focussen op één woord voor het nieuwe jaar. Dat idee ontstond na enkele reacties onder een blogpost van de fijne collega-blogger Hilde van Regenboogbui.

20 in 2020 | eindupdate

Aan het begin van 2020 maakte ik een lijstje met 20 dingen die ik graag wou doen dat jaar. Ondertussen weten we allemaal wat er gebeurd is in 2020, en we kunnen het dus bestempelen als een raar jaar.
Ik deelde slechts 1 update van dit lijstje, en verder werd er niet zo veel meer mee gedaan. Een te vol hoofd, met thuiswerken en kleuter en al de rest. Maar toch, om het af te ronden, een eindupdate!

2020 was…

Wat een jaar was me dat zeg, 2020. Zo’n mooi, rond, symmetrisch getal, en toch zo veel onzichtbare en scherpe kantjes. Op veel vlakken voelt het als een verloren jaar, maar het was in sommige opzichten ook een heel (ver)rijk(end) jaar. Even verplicht afremmen om stil te staan bij wat écht belangrijk is.
2020 was een traag jaar, maar toch is het ook zo snel voorbij gevlogen…

fieke deed van zondag met een gouden randje

Volgens mij deelde ik hier nog nooit eerder een fotoverslag van mijn dag, en dat leek me een heel fijne insteek voor de nieuwe uitdaging van de Blogboost Najaarschallenge. Met deze opdracht willen Nina en Evi graag weten hoe onze weekends eruit zien, en hoe kan je dat beter doen met foto’s? Fieke deed eens van ploggen dus, en moest zichzelf er constant aan herinneren om foto’s te maken, want ze doet dat veel te weinig tegenwoordig…

15 dingen die mij helpen om de boel draaiende te houden

Lifehacks, shortcuts, dingen om het allemaal nét dat ietsje makkelijker te maken in onze drukke levens. Is niet iedereen daar op zoek naar?

Fieke vertelt hoe ze werkt (2)

Eind 2014 deelde ik, naar aanleiding van een opdracht in het geweldige Blogboek van Kelly Deriemaeker, hoe ik werk. Nu, zes jaar later, is er één en ander (kuch!) veranderd. En dat deel ik graag met jullie!

Mijn 25 energiegevers

Het leven kan, zeker als HSP, best wel overweldigend zijn: ochtendrush, werken, verkeersstress, file, avondrush, huishouden, sociaal leven, gezin, hobby’s, … De combinatie van dit alles zorgt er hier voor dat het energiepeil niet altijd even hoog is.

Vaak is het leven bijna constant op het gaspedaal duwen, maar het is enorm belangrijk om ook regelmatig op de rem te gaan staan. Even stilstaan bij alles, en tijd nemen om op te laden.

Mijn vakantie van 2020 was…

… op zijn zachtst gezegd de vreemdste in jaren. Eentje waar we lang naar uitkeken, die keihard deugd deed, maar die toch een wrange nasmaak had. Want ja, door Corona waren er wat beperkingen: we mochten ineens minder mensen zien en we gingen ook niet zomaar overal naartoe. Maar we hebben er wel van genoten!