6 dingen die ik nooit zou doen (voor ik mama werd)

40 dagen bloggen, ik wou er wel aan meedoen, maar wist op voorhand dat ik dan te veel hooi op mijn vork zou nemen dus ik liet het maar aan mij voorbij gaan. Wel leuk dat er bij andere bloggers heel wat leuks te lezen is, waaronder onder andere dit bericht van Mieke. Al een hele tijd heb ik een gelijkaardig conceptbericht; hoog tijd om dat eens van onder het stof te halen!

Voornemens, we kennen ze allemaal. Je hebt dan zo’n beeld in je hoofd van iets, voor je weet hoe het écht zal zijn. Zoals ons huwelijk bijvoorbeeld: ik zou zeker nooit in ’t lang en in ’t wit trouwen, en zeker nooit belachelijk veel geld uitgeven aan een jurk die je maar één dag draagt. We weten allemaal hoe dat geëindigd is, haha!

Zo had ik ook enkele beelden in mijn hoofd van het ouderschap. Gebaseerd op dingen die ik belangrijk vond, of dingen die ik bij andere ouders zag en waarvan ik dacht dat wij het wel anders zouden doen of zo. Hier komt een lijstje, want lijstjes zijn leuk!

6 dingen die ik nooit zou doen (voor ik mama werd):

• zelf kerstkaarten ontwerpen, met foto’s van je eigen kind erop
  In de periode rond de eerste jaarwisseling die we als ouders meemaakten, prutsten we met een lichtjesslinger en maakten we onze eerste fotokaart. Die werd met veel oooohs en aaaahs onthaald, en we hebben er sindsdien jaarlijks één gemaakt (de eerste twee of drie jaar met enkel Juliette erop, daarna foto’s van ons drie en de meest recente was er eentje met een tekening die Juliette maakte).

• ons kind de hele dag voor tv zetten, of té veel schermtijd toelaten
  Hier moet ik met trots zeggen dat wij hier toch wel de strengere ouders in zijn. Schermtijd blijft beperkt tot een halfuurtje, twee keer per dag. Als Juliette ’s morgens vroeger wil opstaan dan haar konijn (een wekker met een lichtje), dan weet ze dat de schermtijd vervalt en dat vindt ze helemaal niet erg. Overdag (in het weekend of tijdens vakanties) beperken we schermtijd, maar er zijn altijd uitzonderingen mogelijk. En ook tijdens de lockdown in 2020 bleven we dezelfde schermtijdafspraken behouden, ook al werd dat voor ons vaak moeilijker dan. Dé ontdekking die het voor mij wel rustiger heeft gemaakt is de koptelefoon die we gebruiken als Juliette even tablet mag kijken ’s avonds. Dan kan ik rustig wat in mijn boek lezen…
• té veel snoep / chocolade / koekjes toelaten
  De eerste keer dat Juliette iets van suiker kreeg, zal de taart van haar eerste verjaardag geweest zijn. Ook hier proberen we dat te beperken, maar ze eet natuurlijk ook gewoon mee met ons (en al zeker als mama iets gebakken heeft). Naar school krijgt ze één keer fruit en één keer koek mee, maar heel vaak vraagt ze zelf om twee keer fruit (of zelfs één keer fruit en één keer worteltjes of zo). De enige echte regel die we hierrond hebben is dat frisdrank zo veel mogelijk beperkt wordt, en dat cola een no-go is.

• een roze-roze meisje van onze dochter maken
  Al zes jaar lang krijg ik op willekeurige momenten (eergisteren zelfs nog!) van Bart te horen dat ik dit ooit stellig heb beweerd. Oké, de kinderkamer is niet met roze ingericht, het geboortekaartje en onze hele uitzet was ook redelijk unisex, maar wat kleertjes betreft is er al wat roze in geslopen. Al blijf ik er wel bij dat roze er in verschillende tinten bestaat, en dat je ook veel mooie soorten roze hebt. Vandaag hangt er véél meer roze in de kast dan bijna zes jaar gelezen, want we hebben dus wel degelijk een roze-glitter-eenhoorn-regenboog-roze-meisje gekregen (al krijgt ze zéker niet alle kleren die ze zelf mooi vindt, de eindbeslissing neem ik).

• ons kind elke dag een matchende outfit aan (laten) trekken
  Dit heb ik enkele jaren geleden compleet losgelaten. Sinds Juliette zelf haar kleren kan aandoen, moedigen we dit zo veel mogelijk aan. Ongeveer een halfjaar al kiest ze ook zelf wat ze wil aandoen. Soms moet ik eens met mijn ogen rollen, en soms moet ik ook écht ingrijpen. Maar meestal denk ik gewoon: gelukkig woont Jani niet in onze buurt.
• ons kind zal luisteren en wij zullen de strenge ouders zijn
  Deels is dit wel waar, maar ik denk dat mijn man de strengste van ons twee is. Geregeld kregen we al te horen dat we een ‘flink’ en ‘beleefd’ kindje hebben, maar we proberen vooral consequent te zijn. Betekent dit dat we nooit toegeven? Dat doen we zeker wel, en we leggen ook altijd uit waarom iets niet mag, of waarom ze in de hoek moet staan. Ook op vlak van schermtijd (zie hierboven) vind ik dat we best streng zijn, maar ik heb helemaal niet het gevoel dat Juliette iets mist; heel vaak vraagt ze er zelfs niet naar omdat ze aan het kleuren / knutselen / boekjes kijken is, of omdat we samen gaan wandelen of spelletjes spelen.

Wat ik hieruit allemaal geleerd heb? Het is oké om van gedachten te veranderen, en pick your battles; focus op wat voor jou/jullie belangrijk is. Bij ons is dit een gelukkig en geliefd kindje grootbrengen, en tijd maken om er écht voor haar te zijn. En ja, soms wordt er al eens tablet toegelaten om even stiltetijd te hebben, maar daar voel ik me al lang niet schuldig meer over. En als het huis helemaal overhoop ligt, maar Juliette ’s avonds in bed ligt en zegt: “Ik vond het een superleuke dag vandaag!”, dan is dat een hele goeie les in loslaten.

Ook nu nog zijn er dingen waarvan we zoiets hebben: dit gaan we echt nooit doen. Daaronder zijn, onder andere, een verjaardagsfeestje voor alle kindjes van de klas geven in een binnenspeeltuin. Oh, gruwel! You do you, en dat is helemaal ok. En gelukkig zijn er dan andere ouders die drukke en luide verjaardagsfeestjes wel leuk vinden. Wij houden het liever klein en gezellig, met knutselen en zelfgebakken lekkers.

Meer lezen? Ook Isabelle maakte een leuk én herkenbaar lijstje!

Hebben jullie ook zo van die dingen waarvan jullie dachten ze nooit te doen?