Als we niet op reis kunnen / mogen gaan, dan denken we maar aan eerder gemaakte reizen, toch?
Het was Kelly die me zondag een extra duwtje gaf om deze blogpost te publiceren, want we hadden het over onze gezamenlijke liefde voor de keuken van Ottolenghi.
En dat blogconcept van november 2017 moest dringend eens afgestoft worden…
Over mijn vorig werk heb ik hier niet al te veel geschreven, en dat is bewust want het is een periode (het einde ervan dan toch) die ik achter me wil laten. Toch is het zeker niet allemaal slecht, want ik heb mooie vriendschappen aan de afgelopen jaren overgehouden. Zo is er ex-collega F., waarvan ik nooit dacht dat het zou klikken tussen ons, want zij is op-en-top extravert en super-assertief (net wat ik niét ben). Bleek dat we al snel twee handen op één buik zouden worden, en dat we – op het enge af – héél veel dingen gemeen hebben. Onder andere: onze liefde voor het koken. Vaak gebeurde het dat we afwisselend een lunch voor twee meebrachten. Zo konden we allebei nieuwe dingen uitproberen, én lekker en gezond lunchen!
Ondertussen zijn we geen collega’s meer, maar wel nog steeds vriendinnen. En vriendinnen met een voorliefde voor koken en lekker eten, gaan al eens graag uit eten. We legden, ver op voorhand, een datum vast en begonnen te zoeken waar we naartoe zouden kunnen gaan. Ineens kwam F. met ‘Kin Khao‘ op de proppen, dat blijkbaar in de top 10 van de beste Gentse restaurants zou staan. Ik had er nog nooit van gehoord, maar toen ze zei dat er een uitgebreide vegan kaart was, was de reservatie snel gemaakt. We hebben het ons geen seconde beklaagd!
Tijd doorbrengen met vriendinnen, dat is iets wat sinds de komst van Juliette minder frequent gebeurt. Maar altijd probeer ik te kiezen voor kwali-tijd. Vorige week ging ik na het werk ’t stad in met vriendin T. We gingen iets drinken bij ‘Le Bal Infernal‘ (huisgemaakte limonade! boeken! nog meer boeken!), en daarna gingen we een hapje eten bij Lokaal. Al een chanceke dat ik voor ’t zekerste gereserveerd had, want het is er niet zo groot en alle tafeltjes waren al snel volzet.
We waren er tegen 18 uur, en toen was er nog niemand. Tijd zat om overal rond te kijken, want dat kan je daar zeker doen. Plantjes, bloemen, beeldjes, boeken, tijdschriften, ROZE TEGELTJES!, … Supergezellig!
Eigenlijk ga ik niet zo heel vaak uit eten. Ik ben graag thuis, en als veggie/vegan vind ik dat je soms beter zelf kan koken dan op restaurant te gaan (ik ga hier zeker niet veralgemenen, maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel). Als ik dan eens uit eten ga, kies ik liever voor iets specialers en uniekers, dat écht de moeite waard is.
Ik moet toegeven dat, toen vriendin T. me enkele weken geleden vroeg of ik mee wou gaan eten bij Pieter-Jan Lint, ik die naam even moest googlen. Een Plantbased Chef, waar ik nog niet van gehoord had? Een beetje schaamtelijk. Maar kijk, we hebben dat dubbel en dik goed gemaakt. Gisteren gingen vriendin T. en ik eten bij bovengenoemde, en het was geweldig. Of eigenlijk is geweldig een understatement.
Pieter-Jan Lint heeft geen eigen restaurant, maar is samen met zijn team al een drietal jaar bezig met pop-up formules. ‘Pop-up Plantbased Fine Dining‘ noemen ze het.
Gisteren, 1 oktober, was het Wereld Veggie Dag. Heel wat mensen beloofden om vegetarisch te eten, maar hier was dat nu niet echt een opgave. Ik beloonde mezelf met een etentje bij Lekker Gec. Samen met een vriendin schoof ik aan aan een heerlijk buffet. Het was van in mijn studentenjaren geleden dat ik daar nog was gaan eten, maar het blijft er heel erg lekker! Kort nadat ik er voor het laatst was geweest veranderden ze hun formule: geen dagschotels meer, maar een buffet waarbij je zelf kon opscheppen en waarbij je bord aan de kassa werd gewogen.
Op ons bord: quinoa, pompoenstoemp, gebakken prei, ratatouille, boontjessalade en een tofuflapje. Heerlijk herfstige kost!
Vandaag stond een dagje Antwerpen op het programma. Ik had er afgesproken met twee vriendinnen.
Lekker eten kon natuurlijk niet ontbreken, dus we installeerden ons op het terras bij Rosenobel.
Om de gezonde soep van deze middag te compenseren :-). Veel frietjes eet ik niet, maar als ik er eet ga ik voor ‘een kleintje met vegetarische stoofvleessaus en tartaar’ (allemaal vegan!) van De Frietketel in Gent. Bij deze frituur hebben ze een groter vegetarisch/veganistisch aanbod dan een ‘klassiek’ aanbod, maar ik kom gewoon nooit toe aan een snack omdat de ‘kleintjes’ daar toch wel ‘supergrootjes’ zijn!
Nomnomnom!
Vandaag geen uitgebreid bericht…
Gisteren gaan lunchen bij Cuisine ouVerte in Gent, en ’t heeft gesmaakt! Gebakken aubergines met balsamico, wortelgratin, gebakken rijst, loempiaatjes, pastasalade met pesto, rucola en een slaatje met kerstomaatjes en olijven. Meer moet dat niet zijn!
fiekefatjerietjes 