Verdwijntijd + WIN!

#reclame

Begin mei verlegde ik – als introvert – mijn grenzen en ging naar de Bookstabreakfast, die door de dames van This is how we read werd georganiseerd tijdens het Druk in Leuven boekenfestival. Daar ontmoette ik Marcia, die online marketeer is bij Uitgeverij Vrijdag. Ik kende haar nog niet, maar zij kende mij als ‘vriendin van Liesbet‘, wat ik een heel leuke anekdote vind eigenlijk :-).

Enkele lessen die ik leerde van mijn burn-out

Iets meer dan 7 maand geleden was daar het muurtje. Niemand was verbaasd, veel mensen hadden me al meermaals gewaarschuwd. Maar mijn psychologe zei: je lichaam zal het wel aangeven als het écht genoeg is. En dat heb ik aan den lijve (pun intended) mogen ondervinden.

Maandag start mijn progressieve tewerkstelling, ik ga dan weer halve dagen werken. En dat zie ik eigenlijk volledig zitten. Om één van de moeilijkste periodes in mijn leven voor een stukje af te ronden (want een burn-outherstel is een proces, ik ben vanaf maandag niet plots ‘genezen’) deel ik graag enkele lessen die ik de afgelopen maanden heb geleerd.

As we speak – de burn-out editie #3

De eerste As we speak – de burn-out editie deelde ik half maart, toen ik na het muurtje ongeveer anderhalve maand thuis was. Daarna volgde er in mei een tweede update, en toen werd het weer even stil. Hoog tijd voor een nieuwe update, nog altijd zoals het écht is. De As we speak formule blijkt hier goed voor te werken, want er is over de afgelopen maanden weer heel wat te vertellen!

As we speak – de burn-out editie #2

De vorige As we speak (de burn-out editie #1) deelde ik half maart, toen ik na het muurtje ongeveer anderhalve maand thuis was.

Omdat ik authenticiteit belangrijk vind, en omdat mijn verhaal voor velen helaas herkenbaar bleek, deel ik graag hoe het nu met me gaat. Ik ben nu bijna 4 maand thuis van het werk (maar wel aan het werken aan mijn herstel), en dat gaat met vallen en opstaan.

As we speak – de burn-out editie #1

De laatste As we speak dateert van oktober 2020, en sindsdien is er veel gebeurd. Wat eraan zat te komen, gebeurde. Ook al heb ik me er lang tegen verzet, daar was het muurtje. Omdat ik authenticiteit belangrijk vind bij het bloggen, en omdat mijn verhaal voor velen helaas herkenbaar bleek, deel ik graag hoe het nu met me gaat. Ik ben nu bijna zeven weken thuis van het werk, en dat gaat met ups en downs.

Over dat het oké is om niet oké te zijn (*)

Het was niet de bedoeling dat er hier een tijdje niks zou verschijnen, en het was ook helemaal niet de bedoeling dat er twee berichten na elkaar met een negatievere ondertoon gedeeld zouden worden. Maar kijk, dit is mijn persoonlijke blog, en ik heb besloten hier eerlijk en open te zijn, en ook de niet zo roze kanten van het/mijn leven te delen. Want: kwetsbaarheid verbindt; dat heb ik na mijn vorige blogpost heel erg gemerkt.