5 april 2015

‘Kom terug’

Als ik die woorden eens zó zacht kon zeggen
dat niemand ze kon horen, dat niemand zelfs kon denken
dat ik ze dacht…
En als iemand dan terug zou zeggen
of desnoods alleen maar terug zou denken,
op een ochtend:
‘Ja’

(Toon Tellegen)

– overgenomen van de blog van Haaike –

5 april 2015, een datum die ik niet snel zal vergeten.
Die dag, Paaszondag, waren we bij Kelly om te werken aan het geboortepakket voor Tiebe, toen ik ’s avonds een berichtje kreeg van mama: je was overleden. Vrij onverwacht, en ik was toen vooral blij dat ik omringd was door mijn man en vrienden. We hebben toen veel gebabbeld, omdat babbelen net dan het beste is dat je kan doen.

Het afgelopen jaar heb ik heel veel aan je gedacht. We hadden een goeie band en ik kwam – ook al woonden een eindje uit elkaar – zo vaak ik kon bij je op bezoek. Bijpraten met een tasje thee, over ons huis, handwerken en Kasper. Je zei niet altijd veel, maar je genoot van alle verhalen en was altijd benieuwd naar hoe het ging. Ik liet je vaak foto’s zien, en er waren altijd lichtjes in je ogen van trots. Trots op wat ik bereikt had, en dat ik gelukkig ben. Want jij weet dat het voor mij niet altijd even makkelijk is geweest.

In het begin zijn er veel tranen gevloeid, en nog heb ik vaak een triest gevoel. Maar nu koester ik vooral de mooie herinneringen.
Zo denk ik elke dag – tijdens het eten – een beetje aan je, dankzij dat leuke bloemetjesservies dat je aan mij hebt gegeven. Het stond toch maar in de kast, maar je weet niet half hoe blij ik ermee ben. In ons huis staan nog wat spullen van je, en die hebben hier een mooi plekje gekregen. En ook heel wat van je plantjes hebben hier een nieuw leven gekregen: ze hebben het hier ongelofelijk naar hun zin.

Nu ik zelf mama word, sta ik nog meer stil bij de warmte van familie, en wat het is om afscheid van iemand te moeten nemen. Want mijn mama, jouw dochter, is haar mama verloren. Ik koester elk moment met mama, en probeer er vaak voor haar te zijn. Samen blijven we terugdenken aan alle mooie momenten met jou en genieten we van de kleine dingen in het leven.

Lieve mémé, mémé Lieve, ik had je nog zo veel willen vertellen.
Hoe lief en stoer en schattig je eerste achterkleinkindje Tiebe is (wist je dat hij zijn eerste stapjes al zet?), en dat hij er deze zomer een neefje of nichtje bij krijgt.
Je zou zo trots zijn geweest…