5 april 2015 (2)

Twee jaar geleden al, dat we afscheid moesten nemen van onze lieve mémé.
Verdriet slijt, zeggen ze, en dat klopt ergens wel een beetje. Feit is ook dat afgelopen jaar enorm druk voor ons is geweest: ons eerste jaar als ouders was een behoorlijke rollercoaster. Maar ik heb nog héél vaak aan mémé gedacht. Het verdriet heeft plaats gemaakt voor de mooie herinneringen, want die zijn er met hopen.

Mémé leefde al enkele jaren alleen, want pépé overleed al in 2007. Dat moment herinner ik me ook nog heel goed, want ik zat nog op de Hogeschool, en ik vernam het nieuws tijdens de lunchpauze vlak voor een zware les sterkteleer.
Toen mémé gestorven was hadden mijn mama en haar zussen de zware taak om het huis op te ruimen. Ze brachten heel wat naar de container en de kringloopwinkel, maar er werden ook heel wat spullen verdeeld onder kinderen en kleinkinderen. Enkele dingen belandden in onze kast, en worden heel vaak gebruikt. Jullie kennen allemaal wel mijn fantastische servies hé?

Maar vandaag wil ik het graag over iets anders hebben.
Mijn mémé hield heel erg van koken en bakken. Toen we op zondag bij haar op bezoek gingen, was er altijd verse cake of taart. En als we bij haar bleven als we ziek waren, maakte ze altijd verse soep, of een ovenschotel met worteltjes en gehakt en een botersausje (toen at ik nog vlees). Ik herinner me ook nog dat we op een avond, toen we daar bleven logeren, aardbeien met vers geklopte slagroom kregen. Hemels!

‘Vroeger’ bestonden er nog niet zo veel kookboeken als nu. Er was maar één kookboek: dat van de boerinnebond. En mijn mémé had dat boek ook. En nu is het van mij. Ik heb er nog niks uit klaargemaakt, maar heb het vooral als aandenken. Koesteren van de liefde. De liefde voor haar, en de liefde voor het koken en bakken.

Samen met het kookboek kreeg ik ook nog twee boekjes. Noem het succesreceptenschriftjes. In de boekjes staan alle recepten in die mémé vaak maakte. Er zijn recepten die wat vreemd lijken, en koken met de microgolfoven zal ik ook niet zo snel doen, maar in de boekjes staan ook enkele familierecepten. Ik ben nog elke dag blij dat mijn mama ze voor mij meebracht.

Ik heb nog geen idee wat ik ermee zal doen. Maar één ding is zeker: koesteren. En zeg nu zelf, die boekjes stralen toch één en al liefde uit?