Frangipanetaart met peer en chocolade (6/40)

Je zou niet meer zeggen dat het hier vroeger een vegan receptenblog was hé? Ik heb het gecheckt, en het is meer dan een jaar geleden dat hier nog eens een plantaardig dessertrecept verscheen (dat was toen iets met magic en al). Ondertussen is er zo veel meer om over te schrijven. En eerlijk? Er wordt ook minder gebakken dan vroeger. En als er gebakken wordt, dan grijp ik vaak terug naar de gekende recepten (zie ook: succesreceptenschriftje).

Maar toen was er plots een gesprek met één van mijn bazen. Hij probeerde het recept voor mijn decadente chocoladetaart te ontfutselen, en ineens ging het over bakken en lievelingstaarten. Hij zei dat hij graag frangipanetaart met peer en chocolade at, en laat dat nu niet een taart zijn die ik nog niet eerder maakte.
(Dat recept heb ik trouwens niet gegeven, want ik droom nog altijd van mijn taartjesboek.)

Vorige week vielen alle stukjes op hun plaats: mijn man – die niet graag frangipanetaart lust – was in het buitenland, er was pedagogische studiedag waardoor ik Juliette moest entertainen, en er was (en is nog altijd, helaas) behoorlijk wat slaaptekort waarbij extra suikers de nodige troost moesten brengen.

Een recept voor deze taart heb ik eigenlijk niet echt, want het is een variatie op de klassieke frangipanetaart. Ik gebruikte gesmolten chocolade in plaats van abrikozenconfituur, en mengde twee in stukken gesneden peren onder het beslag. Afwerken deed ik met geschaafde amandelen in plaats van suikerglazuur.

Juliette vond het geweldig om te helpen bakken. Nu, ze vond het vooral leuk om chocoladedruppels te proeven, voor ze in de bain-marie gingen.
Een tijdje geleden zei ik haar eens: “Vandaag gaan we leuke dingen doen. Wat wil jij graag doen?” Haar antwoord: “Taartje eten!”. Dat moet wel in de genen zitten, met zo’n mama, oma en overgrootmoeder (dat zou echt een geweldig taartjes-viergeslacht geweest zijn, helaas heeft het niet mogen zijn).

Dat ‘taartje eten’ hebben we woensdag gedaan. De eerste woorden waren: “nog” :-). Onderstaande foto bewijst genoeg denk ik…

De rest van de taart ging donderdag mee naar het werk, waar de collega’s ook nog konden smullen! Donderdag was de taart nog lekkerder, na het afkoelen en in de frigo zetten. De chocolade werd zo wat krokanter, wat de taart iets minder zwaar maakt.

Wat is jullie lievelingstaart?
Inspiratie voor nieuwe dessertreceptenblogposts (is dat een woord, eigenlijk?) zijn welkom!