Voor de achtste keer op rij neem ik dit jaar deel aan de Verbeelding Book Challenge. Want: lezen is geweldig en #nevernotreading en al.
Heel wat volgers hier zijn ook boekenverslinders, dus daarom blijf ik maandelijks leesupdates delen.
In september las ik 5 boeken uit:
Als adem lucht wordt (Paul Kalanithi) – 4*
Op zesendertigjarige leeftijd wordt de briljante en ambitieuze neurochirurg Paul Kalanithi gediagnosticeerd met stadium IV longkanker. Van de ene op de andere dag verandert hij van een arts die levens redt in een patiënt die moet vechten voor zijn eigen leven. De laatste 22 maanden van zijn leven besluit hij zijn grootste ambitie waar te maken: een meesterlijk boek schrijven over zijn bijzondere levensloop.
Wat maakt het leven nog de moeite waard als je de dood in de ogen kijkt? Wat doe je als al je dromen over een toekomst plaats moeten maken voor een miserabel noodlot? Wat betekent het om een kind te krijgen en nieuw leven op aarde te zetten als je zelf niet lang meer te leven hebt?
Paul Kalanithi stierf in maart 2015, terwijl hij de laatste hand legde aan zijn memoires. Zijn wijze observaties en rijke inzichten in het leven zijn hartverscheurend. Als adem lucht wordt is een onvergetelijk boek over een naderend einde en de relatie tussen arts en patiënt van een begenadigd schrijver, die helaas beide rollen moest vervullen.
Een aangrijpende autobiografie, vanuit het standpunt van zowel de dokter als de zieke. Dit verhaal kwam echt binnen, en het was vooral ‘mooi’ om te lezen hoe het gezin centraal staat. De tip voor dit boek haalde ik bij This is how we read.
Met dit boek kon ik geen puntje van de Verbeelding Book Challenge afstrepen.
Wanneer je lichaam nee zegt (Gabor Maté) – 3,5*
Kan iemand letterlijk doodgaan door eenzaamheid?
Is er een verband tussen de ziekte van Alzheimer en de mate waarin iemand zich emotioneel kan uiten?
Kunnen ervaringen uit onze jeugd doorwerken in onze gezondheid als we eenmaal volwassen zijn?
Deze en andere vragen beantwoordt Gabor Maté in dit uitgebreide standaardwerk: Wanneer je lichaam nee zegt. Op basis van wetenschappelijk onderzoek, tientallen jaren ervaring als arts en met behulp van vele verhalen uit de praktijk geeft hij zijn visie op de mind-bodyconnectie in relatie tot gezondheid en ziekte. Ook belicht hij het effect van (verborgen) stress en onze mentale gesteldheid op het ontstaan van veelvoorkomende ziektes.
Gabor Maté houdt ons een spiegel voor waarin we zien dat we op allerlei onbewuste manieren een voedingsbodem creëren voor ongezonde keuzes. Hij overtuigt ons van de onlosmakelijke koppeling tussen lichaam en geest en bovenal van de wijsheid die wij bezitten om onszelf te helen, als we maar beter naar ons lichaam zouden luisteren.
De tip voor dit boek komt uit een podcast waarin het hoofdthema stress en burn-out was, dus met die insteek vroeg ik een recensie-exemplaar van dit boek aan. Ik had ook al een en ander gelezen over Gabor Maté en was heel erg benieuwd naar zijn kennis en ervaring omtrent deze thematieken.
Het boek omvatte veel meer dan stress en burn-out; mijn gevoel was dat het maar voor een klein stukje hierover ging. De hoofdfocus van het boek is zo’n beetje dat opgekropte boosheid en trauma bijna altijd leidt tot (chronische) ziektes en kanker (of dat mensen met (chronische) ziektes of kanker zo goed als altijd een voorgeschiedenis van trauma en/of opgekropte boosheid hebben), en ook al geloof ik dat wel voor een stuk, toch vond ik dat een vrij negatieve insteek voor het boek. Het is zo dat lichaam en geest nauw met elkaar verbonden zijn, maar de focus lag vooral op ziektes naar mijn aanvoelen. In het boek worden ook wel kort andere thema’s aangehaald zoals vb. de werking van hormonen en het immuunsysteem.
De schrijver is arts en bijgevolg wetenschapper, en dat merk je ook aan dit boek. Het is vrij wetenschappelijk geschreven; ik vond het met momenten moeilijk om me door het boek heen te worstelen. Er staan ook heel wat voetnoten in vermeld.
Ondanks de moeite die het boek me vaak kostte (het letterype is vrij klein en in vergelijking met andere boeken staat er véél tekst op één bladzijde; ik heb getwijfeld of ik het uit zou lezen of niet), vond ik de vele getuigenissen wel een grote meerwaarde.
Disclaimer: ik kreeg dit boek toegestuurd als recensie-exemplaar. Ik kocht het boek dus niet zelf, maar alles wat hierboven geschreven staat is mijn eigen, eerlijke mening.
2. Een boek van een “laatbloeier” (leeftijd 55+ bij publicatie van eerste boek)
FIRE* (Charlotte Van Brabander) – 3*
Een goede financiële planning zorgt voor financiële vrijheid. De lage rentes op ons spaargeld, de hoge inflatie, de onzekerheid over ons pensioen en de ratrace waarin we ons bevinden, maken dat belangrijker dan ooit.
Voor de doorsnee Vlaming is geld nog een taboe, waardoor men weinig kennis en vaak een verkeerde mindset over geld heeft. Toch is het net een goede financiële achtergrond die de hoogste return on investment heeft. Financiële gezondheid is immers even belangrijk als fysieke of mentale gezondheid, ongeacht jouw budget of inkomen.
In FIRE legt Charlotte aan de hand van haar eigen verhaal uit hoe je de weg naar financiële vrijheid plant. ‘FIRE’ staat voor Financial Independence, Retire Early. Dankzij dit boek zal jouw relatie met geld verbeteren: je leert een slim financieel plan uitstippelen en succesvol beleggen, sparen en investeren. Hierdoor word je financieel onafhankelijk en kan je, met wat geluk, vroeger dan voorzien met pensioen.
De tip voor dit boek kwam uit een podcastaflevering van Bende van het Boek waarin het ging over non-fictieboeken over ondernemen. Op zich ben ik niet het doelpubliek voor boeken over dit thema, maar ik luister en lees graag over boeken, maar de grootste reden waarom ik dit boek wou lezen was omdat mijn man zich wat aan het verdiepen is in beleggen door all things inflatie en zo. Ik ken daar niks van, het boeit me ook niet zo, en zo houdt dat zichzelf in stand. Omdat het om ons geld gaat, wou ik dus toch een klein beetje meer achtergrondinfo hebben over hoe dat alles zo’n beetje werkt.
Het boek is vooral het eigen verhaal van de schrijfster, waarin weinig praktische voorbeelden aan bod komen, en als die er dan zijn waren ze vrij oppervlakkig en kort door de bocht (zo was er vb. een voorbeeld waarin je kon berekenen hoeveel je ‘nodig heb’ en daar waren enkel hoofdzaken in opgenomen; geen kosten voor o.a. voeding en kleding). Ik heb wel een en ander opgestoken over enkele kernbegrippen (inflatie, ETF’s, …), maar eigenlijk kon mijn man dat ook wel beter uitleggen. Het stuk dat mij het meeste boeide was dat over samengestelde interest en over money mindset; het hoofdstuk over crypto heb ik maar zeer diagonaal gelezen.
Met dit boek kon ik geen puntje van de Verbeelding Book Challenge afstrepen.
Van stress naar veerkracht (Séverine Van De Voorde – 5*
We worden constant uitgedaagd door snelle veranderingen en een overdosis aan prikkels. Ons stresssysteem draait overuren.
In dit boek kom je te weten hoe het anders kan. Je leert hoe je stress in je voordeel kan gebruiken. Met behulp van zeven sleutels leer je jouw energieverlies te beperken en jouw veerkracht te versterken. Dit boek staat boordevol tips, tools en tricks om je een weg te banen door de mentale jungle.
Dit boek krijgt een zeer verdiende 5 sterren; ik vond het één van de beste en meest volledige boeken over stress en veerkracht die ik al gelezen heb. De schrijfster is klinisch psychologe (met ervaring in de neuropsychologie) en werkt ook met/voor hoogsensitieve personen (ze is zelf ook HSP). Het boek is zeer informatief, maar zonder te wetenschappelijk te zijn: alles is heel helder en begrijpbaar. Haar diabolomodel vormt de rode draad doorheen het boek. De lay-out is zeer aangenaam en rustig (ik heb het boek ook op mijn e-reader staan, maar las het toch in papieren vorm; dat vind ik bij non-fictieboeken over het algemeen fijner).
Het boek start met de werking van het stresssysteem, om dan vervolgens te gaan inzoomen op het diabolomodel dat bestaat uit de driehoek van zelfzorg en de driehoek van zelfontplooiing; waar de punten van de driehoeken samenkomen heb je verbinding. Er is heel veel meer over te vertellen, dus als het thema jullie aanspreekt: zeker lezen, dit boek!
Met dit boek kon ik geen puntje van de Verbeelding Book Challenge afstrepen.
Borsten en eitjes (Mieko Kawakami) – 4*
Op een hete zomerdag ontmoeten we in Tokio drie vrouwen: de dertigjarige Natsuko, haar oudere zus Makiko en Makiko’s tienerdochter Midoriko. Makiko overweegt in Tokio haar borsten te laten vergroten terwijl haar dochter worstelt met haar veranderende lichaam en recentelijk is gestopt met praten.
Acht jaar later ontmoeten we Natsuko opnieuw. Terwijl ze haar langverwachte tweede roman zou moeten schrijven, koestert ze de wens om moeder te worden. Als alleenstaande vrouw wordt ze gedwongen alternatieve methoden om zwanger te raken te onderzoeken: van internationale spermadonatie tot het maken van illegale afspraken met schimmige donoren in eigen land.
Borsten en eitjes volgt Natsuko en de vrouwen in haar leven terwijl zij vorm proberen te geven aan een leven als schrijver, zus, moeder, vriendin: als vrouw – met of zonder kind.
Dit boek las ik voor een online boekenclub, waarbij ik deze keer wel aanwezig kon zijn. Zo, zo, zo fijn om met gelijkgestemde lezers over hetzelfde boek te praten! Het gesprek werd geleid, en er werden enkele vragen gesteld waar ik niet verder stil bij gestaan zou hebben als ik het boek voor mezelf zou moeten lezen (vb. wie is je favoriete personage en waarom).
Het boek speelt zich af in het moderne Japan, en is volledig rond de vrouw (vaderloze gezinnen) en haar vrouwelijkheid opgebouwd. Dat is ook een beetje het handelsmerk van deze schrijfster: vrouwen en grootsteden.
Dit boek bestaat uit twee delen.
Het eerste deel speelt zich af in de zomer van 2008, waarin Makiko op bezoek is bij haar zus Natsuko omdat ze een borstvergroting wil laten doen. Haar dochter Midoriko is met haar mee gekomen: van haar komen enkele dagboekfragmenten voor in het boek waarin ze wat worstelt met haar puberteit en vrouwelijkheid. Ik vond vooral de cultuur(verschillen) heel interessant, en heb enkele keren dingen opgezocht (vb. in het boek worden vaak bedragen genoemd, maar ik had er geen idee van hoe de waarde van de yen zich tot die van de euro verhoudt).
Verder viel ook de eenzaamheid mij op: het gaat enkel over deze drie vrouwen; ze lijken ook weinig vrienden of contacten met andere mensen te hebben.
Het tweede deel speelt zich 8 jaar later af; en in dit deel gaat het over de kinderwens van Natsuko (als alleenstaande ouder). De eenzaamheid die mij in het eerste deel opviel, is hier een stuk minder: Natsuko heeft o.a. een goed contact met haar uitgever en met vriendinnen met wie ze in een boekhandel samenwerkte. Spermabanken zijn niet legitiem in Japan als je alleenstaande bent, dus Natsuko gaat op zoek naar andere mogelijkheden om een kindje te krijgen. Op een evenement over KID (kunstmatige inseminatie met donorsperma) ontmoet ze één van de sprekers en ze ontwikkelt een band met hem.
Het boek is vrij dik (400+ pagina’s) en gaat vrij traag. Het gaat vooral om de gedachten van Natsuko, eerder dan om de acties. Ik onthoud vooral de gelaagdheid van het boek: vrouwelijkheid, eenzaamheid, verschillende rollen in het leven, cultuur, … Ik heb het boek graag gelezen, maar ik weet niet of ik er zonder de boekenclub in gestart zou zijn.
Met dit boek kon ik geen puntje van de Verbeelding Book Challenge afstrepen.
***
tussenstand Verbeelding Book Challenge: 15/30
tussenstand Goodreads Reading Challenge: 53/37
***
Wat lazen jullie in september?
En hebben jullie nog leestips of must-reads?
***
Lees ook
- Mijn overzicht van de Verbeelding Book Challenge
- VBC 2022 | uitgelezen in januari
- VBC 2022 | uitgelezen in februari
- VBC 2022 | uitgelezen in maart
- VBC 2022 | uitgelezen in april
- VBC 2022 | uitgelezen in mei
- VBC 2022 | uitgelezen in juni
- VBC 2022 | uitgelezen in juli
- VBC 2022 | uitgelezen in augustus
Vriendjes worden op Goodreads? Hier kan je mijn profiel vinden!
Boeiende en leerrijke boeken heb je gelezen voorbije maand, Fieke! Financiën en beleggen is zo’n onderwerp waarvan ik ook vind dat ik meer (of zeg maar: iets) zou van moeten weten, maar de zin om mijn vrije tijd te gebruiken om me er in te verdiepen ontbreekt helaas compleet, en bij mijn man idem. Een kennis van me die zich er wel in inlas, raadde me het boek Beleggen voor dummies aan.
De eerste twee boeken die in in september las vond ik OK, maar ook niet meer dan dat. Solitaire van Alice Oseman was gewoon niet mijn ding qua verhaal en in tegenstelling tot haar andere boeken die ik las, vond ik dit boek echt gericht op tieners (wat ook niet verwonderlijk is gezien ze slechts 17 jaar was toen ze dit eerste boek schreef).
Afscheid van Parijs van Ruth Druart wisselt tussen een verhaallijn tijdens WOII en eentje in de jaren ’60. De eerste verhaallijn vond ik erg goed, de tweede minder. Ik had na het uitlezen van het boek ook een on-af gevoel: ik heb nog een week of twee het gevoel gehad dat ik nog moest verder lezen om te weten hoe het echt zou aflopen. Ook stonden er wat vreemde fouten in het boek. Het begon al met twee fouten op de achterflap (samenvatting), zo merkte ik na enkele hoofdstukken gelezen te hebben. Zowel het jaartal waarin één verhaallijn zich afspeelt als de naam van een personage was anders dan in het boek. Verder speelt een hoofstuk zich af eind 1946 (denk ik dat het was) en het volgende hoofstuk spreekt van “enkele weken later” maar er staat dan januari 1948 boven. Of een hoofdstuk dat speelt in mei vermeldt dat het een “ongewoon zachte herfstavond” (of iets in die zin) was. Heel vreemd vind ik zulke fouten: je zou toch denken dat een boek, voor het gedrukt wordt, meerdere keren wordt nagelezen: door de auteur zelf, door een redacteur of corrector of hoe dat ook heet, misschien enkele familieleden of vrienden die proeflezer zijn? Hoe kan het dan dat zulke fouten die een lezer meteen opvallen er niet uitgehaald worden? Eentje kan gebeuren, maar 4 of 5 opvallende fouten (en dat zijn dan enkel nog maar deze die mij opvielen)? Vreemd. Ik laat mijn leesplezier er niet helemaal door vergallen, maar het kwam toch erg slordig over. Net als die ene helft van het boek voor mij een beetje afgeraffeld leek.
Bon, over naar de twee andere boeken die ik las en die ik wél zou aanraden 😉 De zwemclub van Shelly Bay is een fictieboek van Sophie Green, van wie ik onlangs ook al De leesclub aan het einde van de wereld las. Die vond ik al leuk, de zwemclub nog net een tikkeltje leuker: 4,5 sterren voor mij. Ik wil zeker haar derde boek ook nog lezen, De yogaclub van Orange Blossom House.
Tot slot las ik nog een fijn non-fictieboek in september: ‘Het goede leven. Hoe Nederland in een halve eeuw steeds welvarender werd’ (Annegreet van Bergen). Heel leuk om in tekst en beeld te zien hoe veranderingen in maatschappij, welvaart en technologische vooruitgang een impact hadden op het leven van mensen in de decennia na WOII. Ik kocht het boek nadien als verjaardagscadeautje voor mijn mama, die die decennia natuurlijk allemaal zelf beleefd heeft. Al voelde ik me zelf ook even een fossiel toen ik bedacht dat ik al in de lagere school zat toen we thuis een vaste telefoon kregen en dat ik 5 was toen we overschakelden van een zwart-wit naar een kleurentelevisie (mét afstandsbediening én teletekst, luxe! 😂).
LikeLike
Dankjewel voor je (zeer uitgebreide!) reactie!
September was voor mij wel de maand van non-fictieboeken; ik had gedacht dat ik nog meer fictie zou lezen maar mijn focus lag op andere dingen afgelopen maand.
De boeken van Alice Oseman (de graphic novels van de Heartstopperreeks) konden mij heel erg bekoren, jammer dat het boek ‘Solitaire’ dan wat tegenviel.
Fouten in een boek zijn niet leuk hé. Ik stoor me aan schrijf- of spellingfouten, maar inhoudelijke fouten heb ik tot nu toe nog niet meegemaakt. Die zorgen alleen maar voor onnodige verwarring, lijkt me… En ik vraag me hetzelfde af: worden boeken dan niet grondig nagelezen? Vroeger heb ik al eens naar uitgeverijen gemaild, als ik fouten ontdekt had.
De boeken van Sophie Green klinken leuk én ontspannend, en ik zie dat ze beschikbaar zijn in het Kobo Plus abonnement. Ik ga ze alvast op mijn e-reader downloaden.
‘Het goede leven’ klinkt ook wel interessant, vooral nostalgie inderdaad!
LikeLike
Ik heb zelf geen blog, maar merk dat ik het erg leuk vind om onder jouw boekenposts iets te schrijven over de boeken die ik gelezen heb. Laat het gerust weten als ik het korter moet houden 😉
Naast de Heartstopper graphic novels vond ik ook Nick & Charlie, This Winter en Liefdeloos heel goed, maar Solitaire was dus niet mijn ding.
Fijn dat de boeken van Sophie Green in het Kobo Plus abonnement zitten! Zelf lees ik sinds het einde van onze reis weer op papier, maar ik leen bijna alles in de bib, dus ook budget- en milieuvriendelijk. Soms mis ik wel de gezelligheid van een boekenkast vol boeken om me heen, maar ik mis het niet genoeg om er maandelijks pakweg 100€ aan uit te geven.
LikeLike
En ik vind het dan weer leuk om jouw uitgebreide reacties met veel leestips te lezen, dus blijf dat zeker doen (zo lang je het zelf leuk blijft vinden)!
Naar andere boeken van Alice Oseman ga ik nog op zoek, ik ben echt wel benieuwd naar meer van haar werk.
Hier is het een combinatie van bibliotheek, eigen boeken (ik koop enkele boeken die ik écht graag wil hebben, en dat zijn in 95% van de gevallen non-fictieboeken) en e-boeken (via een Kobo Plus abonnement). Een Kobo Plus abonnement kost 9,99 € per maand; daarvoor kan je vaak nog geen half papieren boek kopen. Ik laat het meestal ook niet het hele jaar door actief staan; vooral in vakantie- en winterperiodes. Toch word ik ook heel blij van een boekenkast (en van stapeltjes boeken overal in huis).
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn boek van het jaar: https://www.standaardboekhandel.be/p/te-intelligent-om-gelukkig-te-zijn-9789463820776
LikeLike
Klinkt interessant! Dankjewel om de tip te delen :-).
LikeGeliked door 1 persoon
Boeiende tips! Geen boek uitgelezen deze maand, één ding met een keer. 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ik ben in september beginnen lezen in Een huis in Parijs van Natasja Lester. Weer een verhaal dat zich afspeelt in WO II. Het ziet er veelbelovend uit :-).
LikeGeliked door 1 persoon
Veel leesplezier!
LikeGeliked door 1 persoon
Boek is uit! Een aanrader 😁
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk om jouw gelezen boeken te zien. Ik heb geen enkel boek zelf gelezen maar had die van Gabor Maté wel op mijn lijstje staan. Denk dat ik hem ga schrappen :p Bij mij gaat het lezen erg traag maar ik luisterde deze maand wel 2 boeken: 1984 en Alice In Wonderland.
LikeLike
(Vreemd, jouw reactie zat in de spam!)
Het boek van Gabor Maté vond ik niet persé slecht, ik vond het wel een soort van worsteling om erdoor te geraken. Misschien las ik ‘m op een verkeerd moment, maar ik vond ‘m best zwaar eigenlijk. Schrappen zou ik niet direct doen, maar misschien wat lager op de lijst zetten. Maar het is en blijft iets persoonlijks natuurlijk!
Luisteren naar fictie deed ik nog niet eerder eigenlijk. Ik luister vaak naar podcasts tijdens het koken of strijken of zo, maar echt full focus op een verhaal, ik weet niet of ik het zou kunnen. Alice in Wonderland is sowieso tof! Mijn mama heeft dat boek van in haar kindertijd nog, en ooit wil ik een geïllustreerde versie voor Juliette (en mezelf, aja!) kopen :-).
LikeLike
Ik lees je boekenrubriek altijd graag!
Zelf las ik ‘De platenzaak’ van Rachel Joyce deze zomer en heb daar heel erg van genoten. Een boek als een warm dekentje. Toevallig gevonden op de leestafel in de bib (waar ik na héél lang eindelijk nog eens geraakte).
Non-fictie lezen gaat me momenteel niet af.
LikeLike
Dat boek klinkt inderdaad als een warm dekentje! Toevallige ontdekkingen zijn vaak de leukste hé.
LikeLike
[…] VBC 2022 | uitgelezen in september […]
LikeLike
[…] VBC 2022 | uitgelezen in september […]
LikeLike
[…] VBC 2022 | uitgelezen in september […]
LikeLike
Ik heb het even opgezocht en in september las ik enkel manga’s en het nieuwe kookboek van Lenna Omrani dat jammer genoeg niet aan mijn hoge verwachtingen kon voldoen. Misschien waren die ietsje te hoog door haar eerste kookboek maar toch. Ik was blij dat we daar allebei hetzelfde over dachten en ik dus niet de enige was die minder enthousiast is.
LikeLike
Nee, ik dacht er precies hetzelfde over. En best grappig dat je een kookboek meetelt als gelezen boek. Dat doe ik eigenlijk nooit, omdat ik zo’n boek ook nooit van voor naar achter lees maar enkel de inleiding en dan de recepten die me aanspreken. Ik ben benieuwd welke leuke kookboeken er dit jaar zullen verschijnen!
LikeLike
Ik doe dat dus zelf wel. Sinds ik jaren terug de boeken van Nigella Lawson leerde kennen. Zij schreef dan ook bij vrijwel elk recept een introductie dus het voelde aan alsof je een leesboek las ipv kookboek.
LikeLike
Ik las nog nooit eerder een boek van Nigella Lawson eigenlijk. Haar recepten (of eerder: manier van koken / bakken) zijn me wel bekend, maar ik maakte nog niks van haar klaar. Heb je een favoriet boek van haar of een aanrader?
LikeLike