14 dingen die ik heb geleerd in mijn eerste jaar als mama

Vandaag is het 22 juni. Exact een jaar geleden was het dé dag. De dag die ons leven overhoop zou halen. De dag die ons leven voorgoed zou veranderen.
Het afgelopen jaar was het intensiefste, indrukwekkendste, bewolktste maar tegelijk ook zonnigste en mooiste jaar van ons leven.
Vandaag schrijf ik over de dingen die ik het afgelopen jaar heb ervaren en geleerd…

1. Zelfs met de meeste voorbereiding (gesprekken met vrienden/familieleden die al mama zijn, het lezen van boeken en blogs, …) kan je niet weten welke impact een baby op je leven zal hebben. Tijdens de eerste weken met een jonge baby in huis mag je al blij zijn als je er elke dag in slaagt om je baby te verzorgen/voeden/knuffelen, zelf iets te eten én aangekleed te geraken. Even volledig leven op het ritme van je kindje. Al de rest erbij nemen is niet evident.
2. Mama worden, zeker van een eerste kindje, maakt je heel erg onzeker. Hoeveel keer ik gedacht en/of gezegd heb: heeft ze genoeg gegeten? Heeft ze niet te veel gegeten? Heeft ze het niet te koud? Heeft ze het niet te warm? Moet ik ze laten slapen? Moet ik ze wakker maken? Waarom huilt ze? Waarom stopt ze niet met huilen? Heel wat mensen zeiden me dat ik mijn gevoel moest volgen. Niet makkelijk op het moment zelf, maar achteraf bekeken wel de juiste raad!

   

   fantastische tekening van de al even fantastische le coeur à marée basse

3. (Borst)voeden en moederen is topsport. Tijdens mijn kraamweken waren de Olympische Spelen op tv. Mijn vroedvrouw vergeleek mama zijn met atleet zijn: als mama moet je blijven gaan. Je hebt geen moment of dagje om te recupereren.
4. Onderschat de impact van hormonen niet. Als je dacht dat je wat humeurig was tijdens ‘de tijd van de maand’, dan moet je eens bevallen zijn.
5. Je leert pas van slapen genieten, als je het niet meer hebt. Ik heb weken overleefd op enkele uurtjes per nacht. Zó kapot was ik. ‘Slapen als je baby slaapt’ is nog zo’n supertip. Vooral handig als ze op drie bouwwerven tegelijk bezig zijn rondom je huis, als jij gezellig thuis zit met een pasgeboren baby. Ook uitslapen is een begrip dat ik niet meer ken. Het afgelopen jaar ben ik wellicht niet één keer later dan 7.00 opgestaan. Heel vaak was het zelfs voor 6.00. Ook in het weekend, ja, want babies, die kennen dat niet, weekend. Dit puntje is vooral geweldig in combinatie met nummertje 4.
6. Bevallen, dat vond ik nu eens niet zo erg als iedereen altijd beweert. Oké, bevallen doet pijn. Maar als je kindje geboren is, voel je daar niet zo veel meer van. Misschien heb ik een makkelijke bevalling gehad? Het zou kunnen. Maar ik vond het in elk geval niet zo’n gruwelijke ervaring, waarvoor sommige mensen je schrik aanjagen.
7. Mama worden is een hele goeie oefening in loslaten en relativeren. Ik was/ben een enorme perfectionist, en het heeft me heel wat tijd gekost om in te zien dat die eigenschap in combinatie met een baby geen makkelijke is. Ergens las ik eens: ‘stof eet geen boterhammen’. Dus ik probeer soms eens foert te zeggen, en ik zet mij dan liever op de speelmat met Juliette. Je moet je leven ook aanpassen aan het ritme van je baby. Die kleintjes hebben echt nood aan dat ritme!
8. Het is een cliché, maar het is waar: tijd vliegt, nog sneller als je een baby hebt. Serieus, dat meisje is al een jaar? Wanneer is dat gebeurd?
   Babies leren ook heel wat dingen op korte tijd. Van het ene moment op het andere kunnen ze vb. twee speelgoedjes tegen elkaar kloppen. Of in hun handjes klappen. Wonderlijk, en ik vraag me ook vaak af wat er allemaal in die kleine hoofdjes om moet gaan!
9. Mama worden verloopt niet altijd van een leien dakje. Dat ik het niet makkelijk heb gehad, konden jullie hier tussen de lijnen door ook wel lezen. Ik werd soms een beetje gek van al die ‘geniet van jullie baby’-wensen op de kaartjes, want genieten was er niet echt bij die eerste weken (zie puntje 4 en 5).
   Het is pas als je eerlijk uitkomt voor de grijze(re) wolk, dat ineens andere mama’s ook openlijk spreken over hun ervaringen en gevoelens. Kunnen we met z’n alleen een beetje milder zijn? En toegeven dat het moederschap niet altijd roze met glitters is? Maar ook al lijkt het niet zo op het moment dat je er midden in zit: alles is een fase, en alles komt goed.
10. De steun van familie en goeie vrienden zijn goud waard. In moeilijke tijden kent men z’n vrienden, en dat klopt als een bus. Jullie weten wie jullie zijn. Duust hartjes!
11. Ook een vroedvrouw (aan huis) is goud waard. Zonder A. had ik de borstvoeding veel sneller opgegeven, en was ik nóg onzekerder geweest.
    En ook: als mama voel je je soms opgesloten in het begin. Je man is terug gaan werken, en daar zit je dan met je baby. Een bezoekje van de vroedvrouw kan dan al eens deugd doen!

    

    fantastische tekening van de al even fantastische le coeur à marée basse

12. Geduld is een schone deugd. Eten kan lang duren, en dan bewaar je best je kalmte. Ook al hangen de patatjes overal, en doet je kindje niets liever dan buiten kijken, rechtstaan in haar stoel, de poes volgen en alle patatjes nog breder uitsmeren. Blijven lachen, en ze gewoon laten doen :-).
13. Ik geef het eerlijk toe: thuis zitten met een baby en alleen maar moederen: het is niks voor mij. Terug kunnen gaan werken, buiten komen, intellectueel uitgedaagd worden, het maakt van mij een betere mama.
14. En last but not least: er is geen liefde die groter is dan de liefde voor je eigen kind.

Wat zijn voor jullie de mooie en minder mooie ervaringen met het ouderschap?