Enkele dagen geleden las ik in een berichtje van Kristien dat ze op zoek is naar een naam voor hun baby P. In een reactie schreef ze dat ze wel wat tips konden gebruiken tijdens hun zoektocht, en toen dacht ik ineens weer aan de blogposts die onder andere Sofie en Kelly een tijd geleden schreven.
Tijd voor een verhaal over onze zoektocht!
Wat voor ons belangrijk was
Al van voor ik zwanger was, had ik een lijstje met jongens- en meisjesnamen die ik mooi vond. Mijn man had ook wel wat namen in zijn hoofd, maar had geen concreet lijstje. Toen ik zwanger was, las ik een boek met duizenden babynamen en ik vulde toen mijn lijstje aan (heel wat namen van ‘vroeger’ vond ik toen al niet meer mooi). Uiteraard waren er wel enkele voorwaarden waaraan onze naam moest voldoen:
- Voornaam en familienaam moeten bij elkaar passen, en het geheel moet goed klinken. Zo hoor ik bijvoorbeeld graag ‘Mila’, maar de familienaam van mijn man begint met ‘La’, dusja, dat klinkt niet hé.
- De naam mag niet té speciaal zijn (als in: moet uitspreekbaar en schrijfbaar zijn) maar ook weer niet té vaak voorkomend zoals Marie of Lucas (waarmee ik niet wil zeggen dat ik die namen niet graag hoor; ik wil er niemand mee op de tenen trappen :-)).
- Het moet meteen duidelijk zijn als de naam voor een jongen of een meisje is.
- De naam moet uit te spreken zijn in andere talen, vooral in het Engels (omdat mijn man vaak in het buitenland is voor zijn werk).
Hoe Juliette een Juliette werd
We wisten al vrij snel dat we een meisje zouden krijgen, maar hielden dat wel voor (bijna) iedereen verborgen. Dus we hoefden ons maar op één kant van ons lijstje te focussen: de meisjesnamen!
Onze baby had wel al van in het begin al een ‘werknaam’: Luigi. Die naam had mijn man jaren geleden al eens laten vallen, en plaagde mij (en onze omgeving) er toen al mee. Het was evident dat die naam verder gebruikt zou worden als er effectief een baby op komst zou zijn :-).
Maar dan moesten we een échte naam kiezen. Ik stuurde mijn lijstje (met ongeveer 10 namen) door naar mijn man, en hij duidde zijn favorieten aan (ongeveer 4). Bij mij stond Juliette op nummer één, maar voor Bart was het een absolute no-go. Ik bleef wat aandringen, en hij begon de naam te gebruiken om mij te plagen.
Toen we, enkele weken voor de geboorte, onderweg waren van bij vrienden terug naar huis, het onderwerp nog eens ter sprake brachten, biechtte mijn man op dat hij ‘Juliette’ toch niet zo erg meer vond. Maar dan begon ik weer te twijfelen. Zo’n naam kiezen, dat is toch een verantwoordelijkheid! Ik zette mijn twijfels opzij en besloot bij mijn eerste idee te blijven, en ik heb er nog geen seconde spijt van gehad!
Juliette is van oorsprong een Griekse naam, en betekent ‘jeugdig’. We hebben op voorhand de betekenis van de naam niet opgezocht, omdat dat voor ons minder belangrijk was.
Ondertussen hebben we al meer dan 9 maanden een vrolijke Juliette in huis. Geef toe, de naam past perfect bij haar, toch?
fiekefatjerietjes 
Geen kindjes maar hondjes hier 😉 Lua is vernoemd naar een liedje van Bright Eyes, en Stella vonden we er leuk bij klinken. Onlangs bleek dat Lua in het Portugees maan betekent, en van Stella wist ik al dat het ster betekent in het Latijn, dus ze passen écht goed bij elkaar, hihi 😀
Voor ons was het gewoon ook belangrijk om namen te kiezen die we nooit voor toekomstige kindjes zouden kiezen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Lua en Stella zijn echt mooie namen, en niet de typische hondennamen ook. Zo leuk dat de betekenissen ook mooi zijn!
LikeLike
Al van mijn vijftiende of zo wist ik: “Als ik ooit een meisje krijg, moet en zal ze Tess heten.” Maar dat was dus buiten mijn man gerekend. Voorstellen, 1000 x herhalen, smeken, puppy-oogjes, …. Niets hielp, meneer stelde zijn veto :-).
OK dan. Dan zou het naam worden met twee lettergrepen en de klemtoon op de tweede lettergreep. Want de familienaam van mijn man is ook zo en dan zou de naam ‘evenwichtig’ zijn en een mooie cadans hebben. Dus maakte ik een lijstje op met mogelijke namen. Van al die namen was er maar eentje waarvan mijn man zei dat hij het “nog wel oké” vond. En dat is het dus geworden: Paulien. Trouwens, de namen die hij voorstelde vond ik dan weer vreselijk :-).
Ondertussen zijn we allebei erg blij met haar naam. Hij past echt bij haar. (Al blijf ik er ook wel een beetje een Tess in zien.) En als er nog een tweede kindje komt, is het maar te hopen dat het een jongen wordt. Want nog een meisjesnaam vinden waar we allebei tevreden mee zijn, zal moeilijk worden :-).
LikeLike
Mooi verhaal, en Paulien is ook wel een mooie naam! Bij ons zal een eventuele tweede naam kiezen ook niet eenvoudig worden, want Juliette is qua stijl anders dan de andere namen die ik mooi vind :-). Persoonlijk vond ik meisjesnamen makkelijker dan jongensnamen eigenlijk…
LikeLike
Leuk om lezen hoe jullie naamzoektocht is gegaan. En dat kaartje, dat is prachtig!
LikeLike
Ik weet het :-). Kathleen maakt prachtige kaartjes!
LikeLike
Hier een beetje hetzelfde verhaal bij de jongste: ik had maar één naam die het moest worden, de man was tegen maar uiteindelijk is het deze wel geworden 🙂
http://geertruurzaam.be/zelfs-zijn-naam-is-mooi/
LikeLike
Heel mooie keuze 🙂
LikeLike
Wij gebruikten als inspiratie onze lijst met facebookvrienden 🙂 Dat leek mij de beste oplossing om ‘normale’ namen te vinden want de lijsten die je online vind zijn zo onnoemelijk lang en bevatten heel wat vreemde namen.
LikeLike
Vreemde namen, die ben ik heel vaak tegengekomen. Soms las ik ze hardop voor aan mijn man en kregen we echt de slappe lach 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Ellie stond al een tijdje op mijn lijstje. Mijn man vond niets echt mooi wat ik voorstelde. Plots kwam hij toch met de naam Ellie. Het was hem niet opgevallen dat ik doe ook had staan, hij wou het schrijven als Elly. Ik wou liever geen naam die eindigt op y en na het een tijdje te laten rusten is hij toch helemaal overtuigd geraakt van de ie. Nu nog altijd superblij met haar naam! Het past ook echt goed bij haar!
Juliette stond ook op mijn lijstje 🙂
LikeLike
Ellie vind ik ook véééééél leuker dan Elly :-). Heel mooie naam, en je hoort ‘m ook niet zo vaak. En echt meisje-meisje ook!
LikeLike
Leuk om te lezen 🙂 Ik heb zelf geen kinderen dus ook nog geen namen moeten kiezen. Voor een jongen zit ik wel al lang met de naam Kobe in mijn hoofd.
LikeLike
Kobe is een mooie naam, die staat op mijn lijstje van jongensnamen. Maar als we ooit een zoon zouden hebben, zal het toch geen Kobe worden want dat past helemaal niet bij Juliette :-).
LikeLike
Ik ga binnenkort een zeer gelijkaardig artikel kunnen schrijven. De criteria komen overeen en mijn wederhelft zegt ondertussen ook dat hij ‘mijn naam’ toch goed vindt. Ik heb de naam al zo vaak luidop gezegd dat hij eraan heeft kunnen wennen denk ik 🙂 En nu heb ik ineens twijfels over het feit of de naam wel goed genoeg is.
LikeLike
Ik ben al benieuwd! Jullie hebben nog wel even tijd, zo vroeg wisten wij nog niet zeker welke naam het zou worden. Het is pas beslist geweest toen ik voor de tweede keer ben opgenomen in het ziekenhuis (rond 32 weken ongeveer). Toen was het echt duidelijk dat ze te vroeg ging komen, en ik wou geen discussies meer in het verloskwartier 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Wij hadden al heeeeeel lang besloten dat onze namen Mira (naar zangeres Mira Bertels, maar mijn vriend bleek als kind zijn knuffeltje ook al die naam gegeven te hebben!) en Kasper (naar het vriendelijke spookje) zouden zijn. Toen één van mijn beste vriendinnen een Castor kreeg, vond ik dat zo veel mooier dan Kasper, dat die naam verdween en Stan (zoals wielrenner Stan Ockers) in de plaats kwam. We kregen onze Mira en de naam Stan verhuisde naar de volgende optie. Als meisjesnaam hadden we toen Lis (geen idee van waar). Maar tijdens de tweede zwangerschap vond ik Stan toch plots niet meer passen en was het zoeken zoeken zoeken naar een alternatief. Alles wat ik voorstelde kreeg een njet van mijn vriend. En toen hoorde ik in de dierentuin een papa die ‘Jack!’ riep. Vriend vond het direct een topnaam. En zo hebben wij nu dus een Mira en een Jack rondlopen.
LikeLike
Supermooie namen! 🙂
Toch gek hé, hoe je smaak kan veranderen? Volgens mij hebben hormonen er zeker ook iets mee te maken…
LikeGeliked door 1 persoon
Ik heb twee dochters met een Ierse voornaam (wegens onze voorliefde voor het land). Allebei Keltische namen (een Ierse Catharina en een Ierse Marian – hun echte voornamen post ik hier liever niet) De oudste is heel blij met haar naam, de jongste iets minder (schijfwijze en mensen die de naam altijd fout uitspreken) Van mij had zij Eilish mogen heten (Elisabeth), maar de echtgenoot wou niet mee.
LikeLike
Altijd mooi, namen met een betekenis en een verhaal achter!
LikeLike
Ik wou het geslacht niet weten en dus moesten we wel 2 namen hebben, een korte naam want achternaam was al lang genoeg… Voor een meisje hadden we enkele jaren voordien op restaurant Kato gehoord en dat vonden we super, als jongensnaam bleven we twijfelen tussen Vic en Daan, maar stiekem was ik zo zeker dat het een meisje ging worden (want al 3 generaties geen jongens meer geboren in de familie), dus niet belangrijk. Fout gedacht dus. Daar stonden we dan in de ziekenhuiskamer… En hoe noemt hij vroeg de dokter, ehm, mogen we hem eerst eventjes bekijken? Na de eerste blik op onze schat was het overduidelijk, dit was Vic!
Daan of Kato konden voor de 2e zwangerschap niet gebruikt worden, dat hoorde bij de eerste. Nu konden we niet kiezen met de meisjesnamen, ik wou Sofie en mijn man Fien. Gelukkig voor ons werd het een jongen en deze keer konden we zonder aarzelen meedelen dat zijn naam Bram is.
En nog steeds geen spijt van gehad 🙂
LikeLike
Mooi verhaal, en mooie namen! Ik hoor wel vaker van mensen dat ze eerst naar de baby kijken en dan ‘voelen’ welke naam er best bij past. Dat gevoel had ik helemaal niet eigenlijk :-).
LikeLike
Hier ook geen kinderen, maar die laatste voorwaarde, een naam die ook goed in het Engels klinkt, vind ik toch wel een hele belangrijke. Zowel mijn vriend als ik hebben namen die allebei goed klinken in het Engels en dat maakt het wel een pak makkelijker om met internationale vrienden/familie/andere contacten te communiceren.
LikeLike
Een voorwaarde die veel mensen over het hoofd zien. Ik ken wel enkele grappige voorvallen zo…
LikeLike
Mijn echtgenoot wou een naam dat eindigde op -ke zoals bij mij Joke. We wilden ook een naam die speciaal was maar niet te moeilijk om te lezen. Ik had op tv de naam Arlieke gehoord en ik vond dat een mooie naam, mijn echtgenoot vond het te speciaal omdat hij die naam nog nooit gehoord had. Maar uiteindelijk is het toch Arlieke geworden omdat hij niets vond dat mooier was (doordat ze op 6 maanden geboren is heeft hij ook niet veel tijd gehad om iets anders te vinden). Nu hebben we een speciale naam bij een speciaal meisje.
LikeLike
Een heel bijzondere naam, ik heb ze nog nooit gehoord. Mooi!
LikeLike
Hier ook geen kindjes maar wel hondjes en katjes. Mijn twee oudste honden hadden hun naam al. Pebbles vond ik leuk voor een kat en de naam haalde ik bij Veerle Dobbelaere omdat haar kindje Pebbles heet. Loes is Loes omdat ik hou van Hollandse éénlettergreepnamen, net zoals Miep.
Nyrah haar naam moest met een N beginnen en ik wou een naam dat je niet vaak hoort maar ook een makkelijke. Het grote nadeel vind ik dat bij iedereen Mira zegt als ik zeg dat ze Nyrah heet. Niet dat ik Mira niet mooi vind, maar het is Nyrah en niet Mira 🙂
LikeLike
Jouw dieren hebben echt mooie namen! ❤
LikeGeliked door 1 persoon
Thx ❤
LikeLike
Behalve Tequila 😀 Maar ik zeg Tiqi 🙂
LikeLike
Hihi!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat leuk om lezen! Toen ik net zwanger was en we namen aan het zoeken waren hadden we er meteen een voor een meisje. En toen bleek het een jongetje te zijn … Eer Tuur Tuur werd is er best wel een weg aan vooraf gegaan. Moet ik misschien ook eens over bloggen 🙂
LikeLike
Ja! Doen! Als we ooit nog een zoon zouden hebben, wordt het ook niet makkelijk denk ik. Ik vind jongensnamen moeilijker, en ik denk dat een tweede naam kiezen ook moeilijker is dan een eerste…
LikeLike
We hebben geen kindjes maar ik vond de naam Jana altijd erg mooi klinken voor een meisje. Voor een jongensnaam had ik niet meteen iets specifiek in gedachten. Ik ben wel altijd fan geweest van vrij eenvoudige namen. Ieder zijn voorkeur uiteraard maar de heel speciale namen waarvan ik me steeds afvraag hoe ik ze moet uitspreken liggen me niet echt.
LikeLike
Jana is ook mooi, inderdaad. En namen waarvan je niet weet hoe je ze moet uitspreken, die zouden we niet kiezen…
LikeGeliked door 1 persoon
Hier geen kinderen. En ik moest een Lien worden, maar mijn tante wilde die naam ook voor haar kind, dus werd het Leen (en is er uiteindelijk nooit een Lien gekomen want mijn tante kreeg enkel zonen). Leen is een zeer irritante naam want iedere niet-Vlaming denkt dat het een mannennaam is. Ik heb er dus al dikwijls op gevloekt. Ja.
LikeLike
Moh, geen idee dat niet-Vlamingen denken dat Leen voor mannen is?! Zo vervelend…
LikeGeliked door 1 persoon
Jawel, mijn grootouders hadden vroeger een Nederlandse reeks in huis met ‘oom Leen’ als familielid van het hoofdpersonage.. En regelmatig klanten of leveranciers die me (terug)mailen en me aanspreken met ‘dear Mr….’. En dan hebben ze nog niet eens mijn achternaam proberen spellen 😀
LikeLike
Ojee! Helemaal niet leuk…
LikeLike
[…] Hoe Juliette een Juliette werd […]
LikeLike
Goh, dat zou ik zo moeilijk vinden, een naam kiezen! Juliette vind ik alleszins wel een mooie keuze. En inderdaad, in veel talen makkelijk uit te spreken (zegt zij met de rare naam, die mensen ofwel niet kunnen uitspreken ofwel niet kunnen schrijven 🙂
Wel grappig hoe je schrijft dat Bart de naam Juliette “toch niet zo erg meer vond”, klinkt wel heel overtuigd moet ik zeggen 😉
LikeLike
We zijn allebei heel blij met onze Juliette, hoewel ze al veel bijnamen heeft ondertussen. Misschien moet ik daar ook eens over bloggen 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn hondje heet Juliëtte en is nu 1jaar. Omdat ik het zo n prachtige naam vind en weet dat als er een kleindochter komt ze nooit Juliëtte zal heten,heb ik die gekozen voor mijn Maltezer
LikeLike
Mooi! Je moet er inderdaad wel zeker van zijn dat er geen (klein)kinderen met die naam komen…
LikeLike