Juliette | 1 maand

Een maand geleden, op woensdag 22 juni 2016, werden we trotse ouders van Juliette!
Volgers op facebook en instagram hebben eerder al een foto van ons schattig meisje zien passeren, maar hier was het nog niet eerder tot een aankondiging gekomen.

De voorkant van het geboortekaartje, ontworpen door de fantastische Kathleen van Fanny&Laura!

Na heel wat weken van rust en geduld werd besloot ons meisje op  exact 36 weken dat het welletjes was geweest in de buik, en wou ze ons graag ontmoeten!
Het bevallingsverhaal zal ik hier niet delen, maar laten we het erop houden dat ik zwanger zijn en bevallen niks vond in vergelijking met de eerste weken kraamtijd :-).

Juliette werd 4 weken te vroeg geboren, maar was zo’n sterk kindje dat ze na drie dagen mee mocht naar huis, tegen alle verwachtingen in (in het ziekenhuis hadden ze ons voorbereid op een couveusekindje). Bij de geboorte woog ze 2,625 gram en mat ze 45,5 cm. De 6 weken verplichte rust hadden dus zeker vruchten afgeworpen!

Ondertussen is de uitgerekende datum (20 juli) verstreken en is ons kleintje al vier weken oud. Tijd vliegt!
Het waren vier heftige weken, met veel ups en zeker evenveel downs. Roze wolk: seriously, waar?

De eerste dagen in het ziekenhuis kwam de borstvoeding heel moeilijk op gang; kleine Juliette had weinig zuigreflex en ik moest melk beginnen afkolven. Ze was ook nog heel slaperig en moest telkens om de drie uur gewekt worden om te drinken. We werden wat aan ons lot overgelaten (we lagen met 19 mama’s op de gang en er waren per shift maar 2 verpleegkundigen).

En dan mag je na drie dagen naar huis. Kraamtranen, drie extra cupmaten en tonnen onzekerheid… De eerste weken thuis stonden we er gelukkig niet alleen voor!
Mijn man neemt zijn rol als papa geweldig op, zonder hem zou ik het nooit gekund hebben.
Ook onze ouders doen alles wat ze kunnen om ons te helpen, en enkele vriendinnen kwamen al langs met kraamkost. En dan zijn er ook nog Sofie en Kim, die aan de zijlijn met pomponnekes staan zwaaien en luisteren als het wat moeilijker gaat (met de borstvoeding). Thanks y’all!

Heel wat vriendinnen hadden me aangeraden om aan te kloppen bij een zelfstandige vroedvrouw. De hulp en steun van Angélique is goud waard, zonder haar zouden we nu niet staan waar we staan! Als een leeuwin heb ik gevochten voor de borstvoeding, en ik mag trots zijn want ons meisje komt heel goed bij (ondertussen weegt ze al 3,2 kg. Dus ook een welgemeende merci hier, voor alle hulp die we al hebben gehad en die we nog steeds krijgen!

De wolk begint nu een klein beetje roze stipjes te vertonen, maar het blijft zwaar. Vooral de vermoeidheid is slopend, en de impact van hormonen is ook niet te onderschatten. Beetje bij beetje vinden we ons ritme, en beetje bij beetje proberen we alles weer op te nemen. Gisteren las ik voor het eerst weer enkele bladzijden in een nieuw boek, en er werd al twee keer door mij gekookt de afgelopen vier weken. Geen culinaire hoogvliegers, maar dat is ook nergens voor nodig :-).

Wat ik heb geleerd? Je mag je nog zo goed willen voorbereiden op een kindje en de impact dat hij of zij op je leven zou kunnen hebben, de praktijk is zó anders dan de theorie… Dat durven uitspreken en aanvaarden dat het niet allemaal rooskleurig is, daar is niks mis mee. En ineens geven heel wat andere mama’s ook toe dat het bij hen ook niet altijd even roze is.

En dan kijk je welke evolutie je gemaakt hebt op vier weken, en dan weet je waar je het allemaal voor doet!